بررسی موانع برقراری ارتباط مؤثر میان ماما و زائو در بیمارستان های استان خوزستان، سال 1390

مقدمه: ارتباط بین ماماها و مادران، بر کیفیت تجربه زایمانی تأثیرگذار است و می تواند تجربه زنان از بارداری، زایمان و مادر شدن را بهبود بخشیده یا تخریب کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع برقراری ارتباط مؤثر میان ماما و زائو از دیدگاه هر دو گروه انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی در سال 1390 بر روی ماماهای شاغل در زایشگاه های غیر آموزشی استان خوزستان و زنان زائو مراجعه کننده به این مراکز انجام شد. حجم نمونه شامل 310 نفر (157 ماما و 153 زائو) بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای محقق ساخته بود که جهت طراحی آن از تلفیق روش های کیفی و کمی استفاده شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون توصیفی و استنباطی (تی مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از دیدگاه ماماها؛ سختی کار ماما، کمبود نسبت ماما به زائو، نداشتن انگیزه کاری و از دیدگاه زائوها؛ بدخلقی ماما، درک ناکافی ماما از نیازهای زائو و نامناسب بودن شرایط محیطی به عنوان مهم ترین موانع ارتباطی بین ماما و زائو گزارش شد. نتیجه‌گیری: بین دیدگاه ماماها و زائوها اختلافاتی در اولویت بندی موانع ارتباطی وجود دارد که لازم است این موانع توسط سیستم مراقبت سلامتی برطرف شود.